Wat kan je als fotograaf in quarantaine beter doen dan op reis te gaan naar het verleden. Vakanties en reizen naar mooie bestemmingen gaan niet door. Het gemis is groot. Om toch even weg te dwalen naar prachtige bestemmingen ben ik begonnen om al mijn foto’s in te scannen (helaas is de kwaliteit niet altijd optimaal).
Herinneringen
Hoe mooi is het om mijn leven in beeld voorbij te zien komen en de herinneringen te delen met familie, (oude) vrienden en kennissen. Samen te lachen en mensen op social media te zoeken die je ooit op een reis ontmoet hebt. Op deze manier ben ik toch dichtbij iedereen die mij dierbaar is. Want wat mis ik het contact en de mooie ontmoetingen.
Deze foto’s zijn gemaakt in India, district Orissa/Odisha, 1994. Waar ik een bijzondere ontmoeting had met de vrouw van het opperhoofd van de Gadabas stam. Aangekomen in hun dorp, ver van de bewoonde wereld, werd er ter ere van mij gedanst. Met mijn grote lompe schoenen in het midden oplettend dat ik niet op alle tenen stapte. Nadat de dans was afgelopen begon de vrouw mijn haar te bewerken. Blond haar dat had ze nog nooit gezien. Toen ik uiteindelijk een paar haar uittrok kon ze haar geluk niet op. Hoe mooi om met dit kleine gebaar haar dag een gouden randje te geven.
Herinneringen ik houd ervan en kan niet wachten tot ik weer nieuwe kan maken.
Wil je de hele serie zien klik dan hier
